Ышаныч
Томалаган кара болыт…
Сиздерми һәм бик сак кына
Кояш үтеп керә барыбер
Туган җирнең туфрагына.
Элекке бабайлар сыман
Җиргә куеп колагыңны,
Ишетәсеңме, җылы иснәп,
Бөҗәкләрнең елаганын?
Анда гел кысыр хәрәкәт, –
Шулмы күңелне җилкетә?
Ә өстән энә карагы,
Кигәвеннәр очып үтә.
Таралыр ул кара болыт!
Кояш чыгар, һәм челтерәп
Ләйсән явар сөенеч булып, –
Фәкать ышанырга кирәк.
Гөл ачылыр, су яктырыр,
Гел яңача балкыр төсләр.
Яфрак астына күченер
Мең күзле бу үрмәкүчләр.
Ләкин бүген хәлләр хәтәр,
Күренми бер терәге дә…
Таянасы калды бары
Һәркемгә үз йөрәгенә.
