Память
Земли холодной горсть бросаю всякий раз
Я на могилу тех, кого я знаю.
Все чаще хороня своих друзей,
В их памяти навеки умираю…
Смерть
Он молодым ушел в страну теней…
И я у звезд напрасно жду ответа:
А коль «тот свет» — лишь выдумка людей,
Какой же смысл, скажите, в жизни этой?! Алга Из цикла «Бусинки четок» Ркаиль Зайдулла
Атлар чаба карга батып…
Әлфия Авзаловага
Карлар күмгән ул еллардан
Саркыла соң нинди моң?
Кем көлгәндер, кем елаган…
Күңел! кайсын сагындың?
Менә тагын аваз килде,
Булса да юллар ерак:
Офыклар анда киң иде,
Һәм карлар да яктырак. Алга Әлфия апаның соңгы концертында укылган шигырь.
Сәлам, Такташ! Бүген офыкларда
эзләгәндә синең чалымны,
агарды да шәфәкъ,
тагын миннән
сәмави нур читкә агылды.
Күк иңләргә яратылган жаның
моңсуланып аска күз атты,—
күмә карлар синең канап-канап
җирдә өстерәлгән канатны.
Илаһи бер моңга төренгәнсең Алга Киләчәккә хат
***
Бу өй миннән соңра да күп торыр,
Вә бу тирәк тә, аумый, күп яшәр.
Минсез дә икесенә җил орыр,
Минсез дә өсләренә кар явар.
Мин бу өйнең утында җылындым,
Тирәк тә күк иганәсен бирде,
Мин икесен дә куанып күрдем,
Аз булса да, инсан, яшәр җылың!
Бу өй башкаларны да ашырды,
Вә бер көн бер мине дә ашырыр.
Бу тирәкне мин күреп яшәдем,
Мине күрмичә дә ул күп яшәр.
